Ze kwam bij mij met de vraag of ik iets kon maken van zijn trouwring zodat ze iets tastbaar van hem voor altijd bij zich kon dragen.
Een eer voor mij dat ze zoiets belangrijk aan mij wou overlaten.

Met alle liefde en sereniteit ben ik eraan gestart. Ik heb de witgouden banden van de ring gehaald en terug aan haar gegeven, voor haar zoon Brent. De diamant eruit gehaald en in haar trouwring laten zetten, vlak langs de diamant die er al in zat.
Zij aan zijn, dichtbij elkaar.
De gouden band in 2 gezaagd en op haar maat gemaakt. 1 ring voorzien van gehamerde structuur, als symbool dat het leven haar al veel kloppen gegeven heeft maar dat ze er sterk onder blijft.
 Op de andere ring staat een 'Padparadscha' saffier, eentje die ze gekozen heeft op basis van haar gevoel. Een saffier staat voor kracht en onsterfelijkheid, meer toepasselijk kan het niet zijn.
Ze wou deze graag hoog op de ringband zodat ze 'm samen kan dragen met haar trouwring.
De gravure in zijn trouwring is zo intact mogelijk gehouden. Wel in 2 stukken maar als ze de ringen samen draagt weer bij elkaar.

Het is onwaarschijnlijk wat Kathleen heeft moeten doorstaan maar ze blijft zeggen: "Het is wat het is", staat op en pakt de dingen aan.
Haar kracht en blik op het leven zal mij blijven inspireren.
Dankjewel voor het vertrouwen, Kathleen.

  Ik wil jullie uitnodigen om te kijken naar de documentaire 'Mijn laatste brief' die gemaakt is over Anne-Sophie.